ตำนานผีปอบ กำเนิดความเชื่อการนับถือผี

ตายแล้วไปไหน

ชีวิตหลังความตายเป็นอย่างไร

 

ตำนานผีปอบ กำเนิดความเชื่อการนับถือผี

 

 

ผีปอบไม่ใช่ว่าจะเข้าสิงได้ทุกคน

  

     ผีปอบ คือ ผีสายยักษ์ อยู่ในสายการปกครอง ของท้าวเวสสุวัณ ที่เข้าสิงร่างมนุษย์ ก็เพื่ออาศัยร่างมนุษย์กินอาหาร โดยเฉพาะอาหารดิบๆ หรือ สัตว์เป็นๆ เช่น ไปหักคอเป็ด ไก่ ในเล้ากิน หรืออาศัยร่าง เหมือนเป็นร่างทรง เพื่อยกระดับตัวเองว่ามีผู้นับถือมากๆ หรือเพื่อทำร้ายให้เจ็บป่วย หรือตาย เพื่อว่า ตายแล้วจะได้ไปเป็นบริวาร หรือสานุศิษย์ หรือตายแทนเพื่อตนจะได้ไปเกิดใหม่ ไม่ใช่ว่าจะเข้าสิงได้ทุกคน จะเข้าสิงร่างมนุษย์ที่มีวิบากกรรมทางนี้ คือ อดีตเคยนับถือผีเป็นที่พึ่ง ที่ระลึกยามมีทุกข์ จนเป็นประเพณีธรรมเนียมปฏิบัติสืบต่อกันมา มีจิตผูกพันกับผี และกรรมทำปาณาติบาต ฆ่าสัตว์ เช่น ไหว้ผี บางทีก็ฆ่าสัตว์เล็ก เช่น เป็ด ไก่ บางทีก็ฆ่าสัตว์ใหญ่ เช่น วัว ควาย เป็นต้น จึงทำให้พวกนี้มาเข้าสิงร่างได้ การเข้าสิงเขาจะกดทับด้วย มนต์ ทำให้ขาดสติ หรือ หมดสติไป ขึ้นอยู่กับว่า ทับครึ่งตัว หรือว่าเต็มตัว ถ้าครึ่งตัวก็จะขาดสติ แต่พอรู้บ้าง แต่บังคับตัวเองไม่ได้ แต่ถ้าเต็มตัวนี่จะหมดสติไม่รู้ตัวสึกตัว

 

กำเนิดความเชื่อการนับถือผี เซ่นไหว้ผี

 

     ทำไมคนเราจึงเกิดมาต่างกัน ทำไมบางคนจึงต้องไปเกิดในหมู่บ้านที่มีนับถือผี เลี้ยงผีที่ไปเกิดตรงนั้นเพราะมีวิบากกรรมหลายอย่าง เช่น ทำทานมาน้อย มีความตระหนี่ อวดดื้อ ถือดีจัดจนเป็นนิสัย เลยทำให้ไปเกิดในหมู่บ้านชาวป่าที่นับถือผีมีการฆ่าสัตว์เซ่นไหว้ผี ตามความเชื่อถือของบรรพบุรุษ

 

 

การฆ่าสัตว์ใหญ่ สัตว์เล็ก เซ่นไหว้ผีนั้น เป็นความไม่รู้ว่าจะไปพึ่งอะไรในยามที่มีทุกข์

 

     ที่จริงการฆ่าสัตว์ใหญ่ สัตว์เล็ก เซ่นไหว้ผีนั้นเป็นความไม่รู้ว่าจะไปพึ่งอะไรในยามที่มีทุกข์ เช่น เจ็บไข้ได้ป่วยก็ไม่รู้ว่าจะไปพึ่งอะไรในยามที่มีทุกข์ เช่น เจ็บไว้ได้ป่วยก็ไม่รู้สาเหตุมาจากอะไร ก็เลยคิดว่าผีทำ จึงทำการเซ่นไหว้ผี ซึ่งบางทีก็หาย บางทีก็ไม่หาย ที่หายเพราะว่าโรคมีน้อย กับหมดกรรม จึงคิดว่าผีช่วย จิตก็หมกมุ่นอยู่กับเรื่องผีๆ ตายแล้วก็กลายเป็นผีบ้าง ปีศาจบ้าง ก็หมุนเวียนกันอยู่อย่างนี้

 

      ซึ่งแต่เดิมก็ไม่ได้รู้ว่ามีผี หรือไม่มี เมื่อมีความทุกข์ก็คิดว่าผีแกล้ง จะต้องเซ่นไหว้แล้วผีจะช่วย นานวันเข้า เมื่อนับถือผีแล้วใจก็ผูกพันอยู่กับผี ตายแล้วก็ไปเป็นผี ต่อมาจึงกลายเป็นเลี้ยงผีจริง แต่เดิมผียังไม่มีแต่คิดว่ามี พอคิดว่ามี ใจก็ผูกพันกับความไม่รู้ ตรงนี้เอาของมาเซ่นไหว้ แล้วยิ่งบังเอิญ เซ่นแล้วหายป่วย ก็เซ่นไหว้ด้วยการฆ่าสัตว์ทำปาณาติบาตเข้าไปอีก ก็ยิ่งเป็นผิดเข้าไปอีก พอตายไปแล้ว วิบากกรรมทำให้ไปเกิดเป็นผีอยู่แถวนั้น

 

     เมื่อความเชื่อสืบทอดมาถึงชนรุ่นหลังคราวนี้ก็ได้นับถือผีจริงๆ แต่ผีก็ไม่ได้ช่วยอะไรเพราะตัวเองก็ลำบาก อดๆ อยากๆ ต่อมาผู้ที่ตายก็กลายเป็นผี มีผีบางตนไปพบกับวิทยาธรก็ขอเรียนมนต์ เรียนไสวเวท ซึ่งส่วนมากมักจะเรียนเพื่อมุ่งทำลายล้างกันเป็นส่วนใหญ่ ก็จะมีวิชาพวกนี้ มากระซิบข้างหู ให้ทำอย่างนั้น อย่างนี้ แล้วก็นับถือสืบต่อๆ กันเรื่อยมา

 

 

ใจผูกพันกับอะไรก็จะไปอยู่กับสิ่งนั้น

ผูกพันกับวิชหรือผูกพันกับสิ่งที่ตนนับถืออย่างไร มันก็จะไปอยู่อย่างนั้น

 

      เพราะฉะนั้น คนที่ถูกผีเข้า ผีสิง หรือ เกิดในครอบครัวนับถือผี จะพ้นจากกรรมพวกนี้ได้ ต้องเลิกนับถือผี แล้วให้ตั้งมั่นใน พระรัตนตรัย ทำบุญ ทุกบุญ ทั้ง ทาน ศีล ภาวนา ให้สม่ำเสมอจนตลอดชีวิต ก็จะพ้นจากกรรมเหล่านี้ได้

 

     เพราะใจผูกพันกับอะไรก็จะไปอยู่กับสิ่งนั้น ผูกพันกับคนก็จะไปอยู่กับคน ผูกพันกับสิ่งของผูกพันกับสัตว์ ผูกพันกับวิชหรือผูกพันกับสิ่งที่ตนนับถืออย่างไร มันก็จะไปอยู่อย่างนั้น เพราะฉะนั้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกพรงองค์ จึงสอนให้ ไม่ยึดมั่น ถือมั่น ไม่ให้ผูกพัน กับสิ่งที่ไม่เป็นสาระแก่นสาร แต่ให้ผูกพันกับ พระรัตนตรัย เพราะพระรัตนตรัยเท่านั้นที่เป็นที่พึ่งที่ระลึกที่แท้จริง

 

รับชมวิดีโอ

 

รับชมคลิปวิดีโอ   

รายการวิดีโอที่เกี่ยวข้อง

 

บทความที่เกี่ยวข้องกับตำนานผีปอบ กำเนิดความเชื่อการนับถือผี

 

ตายแล้วไปไหน